In de onderstad van Luxemburg genaamd Grund heb je ook een paar moestuinen. In de tijd dat ik er was, maart, bloeide er nog niet zoveel. Tijdens de wandeling van boven naar beneden keek ik uit over de tuinen en zag ik een klein huisje staan. Huisjes, eerder een tuinhuis. Maar wat is het eigenlijk? Wonen er mensen? Aan de ventilator gezien wordt het vermoedelijk wel warm in de zomer, of is de ventilatie niet zo. 
De lege tissue doos boven de ventilator vind ik ook sprekend. een intiem detail. Alsof dit een plek is waar iemand even met zichzelf kan zijn zonder dat de wereld meekijkt. Ik weet het niet. Maar het huisje staat er erg verzorgd bij. Mos op de daken, de textuur van de stenen, en het kleuren pallet waarin dit huisje zich bevindt spreken mij aan. Het voelt in balans. Iets waar ik soms alleen maar van kan dromen.
 
Als je langer lijkt, schuilt er meer te ontdekken. Wat op het eerste gezicht een deur lijkt, blijkt een raam met gesloten luiken te zijn. Luxemburg heeft vele hoogteverschillen, zelfs op wijk niveau. Wat je ziet op de foto zijn twee ramen, waarvan de bovenste de luifels open zijn. De echte deur bevindt zich links, waar ook de regenpijp naar beneden loopt. Met al deze vragen en gedachten in mijn hoofd maakte ik dit beeld. Een charmant en tegelijkertijd mysterieus tafereel. Hoe dan ook, dit is een tuinhuis met een uitzicht waar ik mijn pensioen zonder moeite zou kunnen doorbrengen.
 
— English — 
In the lower town of Luxembourg, Grund, you’ll find several small vegetable gardens. When I visited in March, not much was blooming yet. As I walked from the upper town downwards, looking out over the gardens, a small house caught my eye. More a garden shed than a home, but something about it stopped me in my tracks.
 
I wondered how it was used. Does anyone live there? Is it only a summer retreat? There was a fan on the wall and above it an empty tissue box, a detail that stuck with me. It felt like a place where someone might come to be alone for a moment, to breathe, perhaps even to cry without anyone noticing.
 
The little house was well kept. Moss on the roof, the texture of the stone, the colour palette that harmonised with the surroundings. Everything felt balanced, something I sometimes only dream of finding within myself. The longer you look, the more you discover. What seems like a door at first glance is actually a window with closed shutters. Luxembourg has many height differences, even within a single neighbourhood. In the photograph you see two windows, the upper one with open shutters. The real door is on the left, where the drainpipe is attached. Filled with questions and curiosity, I took the photograph. A charming yet mysterious scene. To me, this is a garden house with a view I wouldn’t mind retiring to someday.